Ένας κύριος σύννεφο τύπος (γένος σύννεφο) με τη μορφή της ένα γκρι στρώμα με μια μάλλον ομοιόμορφη βάση. Stratus δεν παράγει συνήθως πτώση, αλλά όταν συμβεί είναι με τη μορφή των λεπτών σωματιδίων, όπως ψιλόβροχο, παγωμένοι κρύσταλλοι, ή χιόνι σιτάρια. Stratus συχνά εμφανίζεται με τη μορφή του ragged μπαλώματα, ή σύννεφο τεμάχια (stratus fractus), στην οποία περίπτωση ταχείας μετασχηματισμού είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Σύννεφα stratus έχουν χαρακτηριστικά χαμηλή κάθετη ταχύτητες, συνήθως λιγότερο από 1 m s ⁻¹. , Όταν ο ήλιος είναι ιδωμένη μέσα από το σύννεφο, το περίγραμμα είναι καθαρά διακριτό, και αυτό μπορεί να συνοδεύεται από φαινόμενα corona. Στην άμεση περιοχή του ηλιακού δίσκου, stratus μπορεί να εμφανιστεί πολύ λευκό. Μακριά από τον ήλιο, και μερικές φορές όταν το σύννεφο είναι αρκετά παχύ για να κρύψει, stratus δίνει μακριά ένα αδύναμο, ομοιόμορφη φωτεινότητα. Σωματιδίων σύνθεση του stratus είναι αρκετά ομοιόμορφη, συνήθως σε σταγονιδίων νερού αρκετά ευρέως διασκορπισμένα και, σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, των κρυστάλλων πάγου (αν και αυτό είναι πολύ λιγότερο κοινή). Φωτοστέφανο φαινόμενα μπορεί να συμβεί με αυτή την τελευταία σύνθεση. Πυκνό stratus συχνά περιέχει σωματίδια υετού. Την προηγούμενη ύπαρξη οποιαδήποτε άλλα σύννεφο στα χαμηλά ή μεσαία επίπεδα είναι σπάνια απαιτείται για το σχηματισμό της stratus. Α κοινός τρόπος stratus ανάπτυξης είναι ο μετασχηματισμός της ομίχλης, το χαμηλότερο μέρος του οποίου εξατμίζεται, ενώ το πάνω μέρος μπορεί να αυξηθεί (St-nebulomutatus). Μπορεί να αναμένεται από τη στενή σχέση του να θολώσει, stratus ακολουθεί ένα ημερήσιων κύκλο με μέγιστο αριθμό (πάνω από την γη) σε τη νύχτα και νωρίς το πρωί. Ηλιασμός τείνει να διαλυθεί το σύννεφο αυτό γρήγορα, και συχνά φέρνει για το μετασχηματισμό της stratus θραύσματα cumulus σύννεφα. Ομίχλη που φθάνουν από τη θάλασσα, συχνά γίνεται stratus πέρα από την παρακείμενη χερσαία. Παράκτιες περιοχές παρέχουν επίσης το χαμηλού επιπέδου υγρασίας και, συχνά, η σταθερότητα των ισοτιμιών πάροδο ευνοϊκό για τη σύστασή της, και ως εκ τούτου, αυτές οι περιοχές έχουν το μεγαλύτερο stratus καθεστώς. Stratus αναπτύσσει επίσης από stratocumulus όταν κατεβαίνει την κάτω επιφάνεια του τελευταίου ή για οποιοδήποτε λόγο, χάνει την ανακούφιση ή τη φαινομενική υποδιαιρέσεις (St-stratocumulomutatus). Nimbostratus και cumulonimbus παράγουν συχνά stratus fractus, όπως πτώση από αυτά τα σύννεφα προκαλεί χαμηλού επιπέδου συμπύκνωση (St fractusnimbostratogenitus ή St fractus cumulonimbogenitus). Stratus fractus με αυτήν την μορφή αποτελεί το pannus αξεσουάρ χαρακτηριστικό της αυτά τα σύννεφα-μητέρα. Stratocumulus και nimbostratus είναι τα σύννεφα που είναι πιο δύσκολο να διακριθεί από stratus. Stratus είναι χαμηλότερη και στερείται την ομοιόμορφη κυματισμούς ή την ανακούφιση των stratocumulus. Μεγαλύτερη δυσκολία απαντάται όταν το διαφοροποιεί από nimbostratus. Τους τρόπους σχηματισμού διαφέρουν, nimbostratus συνήθως έχουν διαμορφωθεί από μια προυπάρχει μέσα - ή χαμηλός - επίπεδο σύννεφο; nimbostratus είναι πιο πυκνό και έχει μια πιο βροχερό πτυχή, και η πτώση είναι το συνηθισμένο ποικιλιών. Ως τελική διάκριση, ο άνεμος που συνοδεύουν nimbostratus είναι συνήθως ισχυρότερη από αυτήν που με stratus. Βλέπε σύννεφο ταξινόμηση.