Een methode voor het stabiliseren van enzymen door antilichamen te binden aan hen. De antilichamen moeten niet blokkeren de actieve site van het enzym, omdat anders de proteïne wordt gestabiliseerd maar is inactief als katalysator. Monoclonal antilichamen worden meestal gebruikt als ze aan specifieke bits van het eiwit oppervlak binden. Als het enzym probeert te ontvouwen in een inactivate structuur, het moet niet alleen zijn eigen bindingsenergie overwinnen maar ook gooien uit de gebonden antilichamen; dit vereist meer energie, en dus is een dienovereenkomstig trager proces.