Een beeld gevormd wanneer de atmosfeer zich als een lens gedraagt. Mirages hebben een zeer kleine hoekige omvang in vergelijking met die van de hemel: ze zijn normaal gezien in de buurt van de horizon en afbeelding verplaatsingen en verstoringen van minder dan de helft een graad te betrekken. Bijgevolg, ook al zichtbaar met het blote oog, ze zijn makkelijkst te zien met behulp van een verrekijker of wanneer gefotografeerd met een telelens. De naam toegepast op een bepaald type voor mirage is afhankelijk van de manier waarin de weergave van de afbeelding van dat van het object afwijkt. De eenvoudigste onderscheid voor de waarnemer is dat tussen een luchtspiegeling dat virusachtig maar één afbeelding en één met meerdere afbeeldingen. Als er slechts één afbeelding, en als dat beeld van de positie van het object omlaag verplaatst wordt, er wordt gezegd dat er is zinken; als tot, opdoemen. Als de afbeelding verticaal uitgebreide, verschijnt er is torenhoog; als verticaal geslonken, er is saven. Erkenning van deze staten hangt kritisch iemands kennis of geheugen van de verschijning van de scène in de afwezigheid van een illusie, omdat alles wat wordt gezien is de afbeelding. De wijziging is echter vaak zo opvallend te maken classificatie vrij gemakkelijk. Mirages worden uitgelegd door de breking van licht door een atmosfeer met een gradiënt van brekingsindex. De brekingsindex van lucht hangt voornamelijk de moleculaire nummer dichtheid van de lucht, maar zoals de laag via welke de meerderheid van de refractieve buigen zich voordoet vaak vrij dun, deze dichtheid variatie is voornamelijk afhankelijk van temperatuur. Inderdaad, het een eenvoudige zaak aan koppelen een bepaald type voor mirage met de vorm van een temperatuursprofiel van de. Omdat de waarnemer is gelegen binnen deze atmosferische lens, het mirage kan haar uiterlijk aanzienlijk als gevolg van lichte veranderingen in positie wijzigen, zeggen de hoogte van de waarnemer boven een oppervlak veranderen. Zie fata bromosa, fata morgana.