Een bijna kleurloos gas, formule O ₃, moleculair gewicht 48, die wordt blauw weergegeven in de gecondenseerde fase of in hoge concentraties, met een karakteristieke geur zoals die van zwakke chloor. Het is gevormd in de reactie tussen atomaire zuurstof en moleculaire zuurstof:. Het is een zeer sterke absorber van ultraviolette straling, en de aanwezigheid van de ozonlaag in de bovenste atmosfeer biedt een ozon schild dat verhindert gevaarlijke straling van het bereiken van het oppervlak van de aarde en het bestaan van het leven staat in zijn huidige vormen. Ozon, geproduceerd door fotochemische reacties, komt voor in de atmosfeer op alle hoogtes. De totale hoeveelheid ozon in de atmosfeer komt overeen met minder dan 1 deel per miljoen als gelijkmatig verdeeld, of een bedrag van ongeveer 3 mm als gecomprimeerd tot zeeniveau druk. In de troposfeer, het wordt beschouwd als een verontreinigende stof, en haar aanwezigheid in hoge concentraties kan leiden tot respiratoire stress en bijsnijden schade. Ozon is een belangrijk onderdeel van fotochemische smog en kan ook lokaal worden gevormd door de inwerking van elektrische ontladingen op de lucht. Ozon in de vrije troposfeer vaak het gevolg van neerwaartse vervoer van de stratosfeer. In de stratosfeer, ozon wordt gevormd na de absorptie van straling door moleculaire zuurstof. De mengverhouding kunt bereiken verschillende delen per miljoen, en de temperatuur inversie karakteristiek van de stratosfeer is te wijten aan de sterke absorptie van energie door ozon moleculen in deze regio. In de stratosfeer, ozon wordt vernietigd overwegend door katalytische cycli met vrije radicalen, waarvan vele worden gevormd als producten van menselijke activiteiten. Ozon heeft verschillende straling absorptie bands die atmosferisch belangrijk zijn: de zeer intense Hartley band, tussen 200 en 300 nm, die verantwoordelijk is voor veel van de verwarming van de bovenste atmosfeer; de Huggins banden tussen 320 en 360 nm; de Chappuis bands, tussen 450 en 650 nm; en infrarood bands, gecentreerd op 4. 7, 9. 6 en 14. 1 Μm. Al de bovenstaande bands zijn gebruikt voor de detectie van ozon met behulp van verschillende teledetectietechnieken. Absorptie in het infrarood door ozon is verantwoordelijk voor de doeltreffendheid ervan als een broeikasgas. Zie Dobson eenheid.