De federale programma dat de boerderij-prijs van pinda's ondersteunt door het aanbieden van prijsondersteuning leningen aan pinda telers en door het plaatsen van beperkingen op het bedrag van pinda's kunnen worden verkocht voor binnenlandse voedingsdoeleinden worden gebruikt. Boeren kan het verkopen van pinda's boven marketing grenzen geproduceerde (hierna aangeduid als de pinda provisie quota — een voorbeeld van een marketing quotum), voornamelijk voor export en breken in pinda olie en maaltijd. Twee nonrecourse lening niveaus zijn beschikbaar aan producenten, afhankelijk van het eindgebruik en bestemming van de pinda's verkocht. Pinda's die voor voedingsdoeleinden worden gebruikt in de Verenigde Staten (quotum peanuts) komen in aanmerking voor een hogere lening als gevolg van de historische prijs premie die is gekoppeld aan de verkoop op de binnenlandse markt van hoge toegevoegde waarde op de markt gebracht. De FAIR Act van 1996 bevriest het quotum lening tarief voor de oogst van 1996-2002 bij $610 per ton. Alle andere pinda's (extra pinda's genoemd) komen in aanmerking voor een lager niveau van ondersteuning ($175/ ton voor de oogst 1999) om ervoor te zorgen dat de Commodity Credit Corporation eventuele verliezen op de pinda leningsactiviteiten niet doet oplopen. De 1996 wet schrijft ook voor dat de nationale pinda provisie quota worden vastgesteld op een bedrag gelijk aan de geplande "binnenlandse eetbare" (voedsel) en gerelateerde toepassingen (exclusief voor zaadwinning). Voor het gewas van 1999, het nationale quotum is vastgesteld op 1.18 miljoen korte ton. Andere bepalingen zijn ontworpen om de pinda steun programma fungeren als een geen kosten-programma te maken.